تأثیر سطوح مختلف روی جیره بر فعالیت آنزیم پیرووات کیناز و الگوی الکتروفورتیک عضله در بچه ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii Nordmann, 1840)

در یک آزمایش تغذیه­ای، تأثیر 2 جیره غذایی حاوی دو سطح از فلز روی (50  و 200 میلی­گرم بر کیلو­گرم غذا) و جیره شاهد (فاقد روی) بر نرخ فعالیت آنزیم پیرووات­کیناز و الگوی الکتروفورتیک عضله در ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii) بررسی گردید. بدین منظور 270 عدد ماهی با میانگین (± انحراف معیار) وزن 06/0± 56/0 گرم در 9 آکواریوم 50 لیتری به‌طور تصادفی توزیع گردیده و به مدت سه ماه 3  بار در روز تغذیه شدند. میزان بیان پروتئین­های عضله با روش الکترفورز، مقدار فلز روی و نیز فعالیت آنزیم پیرووات­کیناز (PK) در عضله اندازه­گیری شدند. بیش­ترین مقدار روی در عضله در انتهای دوره، در جیره حاوی 200 میلی­گرم روی بر کیلوگرم غذا (02/0±3/5 میکروگرم برگرم) مشاهده گردید. الگوی پروتئین­ الکتروفوروز پروتئین­­های استخراجی از عضله ماهی سفید، شامل زنجیره میوزین سنگین (HC) و زنجیره­های میوزین سبک (LC) بود. زنجیره سبک سه باند پروتئینی ویژه (LC1F, LC2F, LC3F) را نشان داد که در میزان LC2F و LC3F تغییراتی در طی دوره آزمایش مشاهده شد. میزان فعالیت آنزیم PK در پایان دوره آزمایش به‌طور معنی­داری افزایش یافت (05/0 P≤). همبستگی مثبت (95/0 r =) و معنی­داری (05/0 P≤) بین میزان آنزیم پیرووات­کیناز و افزایش وزن در بچه ماهیان تغذیه‌شده با جیره حاوی 50 میلی­گرم روی بر کیلوگرم غذا با سایر بچه­ماهیان مشاهده گردید. به‌طورکلی استفاده از جیره حاوی 200 میلی­گرم روی بر کیلوگرم غذا تأثیری بر شدت تراکم باندها در الگوی پروتئینی و فعالیت آنزیم PK عضله سفید در بچه­ماهیان سفید نداشت.